Maar hoe smaakt…….St. Feuillien tripel?

Verzoekjes?
Na jarenlang continu het neusje van de zalm drinken loop je het risico blasé te worden. Als we helemaal eerlijk zijn dan is dat bij ons ook zo. We zoeken het steeds verder, steeds obscuurder en vooral exclusiever. Soms heb je dan iets of iemand nodig om je weer even bij de les te halen. @fred3012 vroeg ons om de St. Feuillien tripel te proberen. En dat is nou precies zo’n bier dat wij als biernerds normaliter compleet links laten liggen. Tripel nummer ikweetniethoveel, daar zit niemand toch echt meer op te wachten. We hebben het gevoel dat als een Belg het even niet weet hij maar weer een tripel brouwt. Maar goed, we doen aan verzoeknummers.

Groot glas
Om te beginnen heb je vooral een groot glas nodig. De schuimkraag is enorm. Groot, wit met mooie fijne bubbeltjes. Alsof je een wolk in je glas schenkt. St Feuillien laat helaas punten liggen bij de geur. Weinig spannend, we halen er alleen wat mout uit.

In de mond..
Die mout proef je vooral in het begin. Een typisch Belgische tripel smaak. Beetje aan de zoete kant maar nog net genoeg specerijen om het leuk te houden. Goed vol en zelfs een beetje vettig.  Aan het eind haal je de hop er pas uit. Eigenlijk precies zoals het een klassieke tripel betaamt. Zoals het een ouderwetse tripel betaamt eindigt hij mooi droog.

Ouderwets goed of goed ouderwets?
En dat ouderwetse is wel het toverwoord van deze tripel. Het is, zoals we al verwachten een klassieke Belgische tripel. Absoluut niet vernieuwend, geen enkele experimenteerlust. Zwak punt? Jazeker maar ook meteen hun allersterkste punt. De St Feuillien is een heel stabiele en klassieke tripel en daar is niks mis mee. Laat al die bierconnaisseurs maar lullen hebben ze bij St Feuillien gedacht. We brouwen gewoon een uitstekende klassieker.

In een wereld waar alles sneller en harder moet is die gedachte absolute klasse en verdient punten. Vier punten, en wij lopen hem niet meer voorbij. Sterker nog, we gaan eens wat vaker terug naar de basis.